Per jaar 16.000 vrachtwagens van de weg halen. Susanne Dirksen, werkzaam als salesmanager bij Schavemaker Logistics and Transport, speelde het klaar door een ‘eigen’ trein op de rail te zetten. Het project leverde haar de titel Rail Person of the Year 2023 op. ‘Ik vind het een eer.’De Rail Cargo Awards heten ze, de prijzen om één keer per jaar personen die zich hebben ingezet voor de promotie van het spoorgoederentransport in het zonnetje te zetten. We tellen er drie: Person, Talent en Shipper of the Year. Aan de telefoon Susanne Dirksen(49), winnares van de eerste categorie. Ze treuzelt niet en legt meteen haar bescheidenheid aan de dag. Ja, natuurlijk is ze trots, verrast ook, maar ze dankt de onderscheiding aan haar werkgever, het Noord-Hollands familiebedrijf Schavemaker Logistics and Transport (hoofdzetel Beverwijk), en dan in het bijzonder aan eigenaarRico Schavemaker.
Verrassing
Dirksen legt uit dat iedereen vanuit de sector (‘Ja, ook vanuit de eigen organisatie’) iemand kan voordragen. Daarna verdeelt een vakjury, bestaande uit oud-winnaars, de punten met als resultaat een shortlist met drie kandidaten. Dat trio krijgt de nominatie te horen, waarna het pluggen in het eigen netwerk kan beginnen, gevolgd door een publieksstemming die voor een kwart meeweegt. Ja, en dan de slotavond, waarop Dirksen zichzelf opeens op het podium terugzag met een de prestigieuze award in haar handen. Confetti, applaus, champagne, in die volgorde, en een welgemeend ‘dit had ik écht niet verwacht’. Ze herhaalt dat het inderdaad als een verrassing kwam. ‘Harstikke leuk, ook omdat het publiek een stem heeft. En al die berichtjes die je dan krijgt, echt leuk. Ook van personen van wie je je afvraagt: hé, hoe kom jij aan mijn nummer? Ja, hetdeed me goed, ik vind het een eer.’
Trucks van de weg
Grote vraag, waarom Dirksen? ‘Binnen Schavemaker hebben we sinds 2019 een eigen trein rijden’, legt ze uit. ‘Samen met Rico Schavemaker heb ik heel veel werk verzet om dat te realiseren. Daar zijn we écht heel veel mee bezig geweest.’ Ze voegt eraan toe dat er dagelijks ladingen vanuit Nederland naar een eigen terminal in Katy Wroclawskie in het zuidwesten van Polen gaan. Gingen die ladingen eerst over de weg, nu gaan ze dus via het spoor. ‘Onze trein doet hetzelfde als veertig trucks met trailers. In een rondrit halen we circa 320 vrachtwagens per week van de weg. Op jaarbasis heb je het dan over 16.000 vrachtwagens. Waar de ladingen uit bestaan? Heel divers, van grondstoffen tot fast moving consumer goods. Eigenlijk uit van alles. Zowel aan de Nederlandse als aan de Poolse kant is er een heel team van fantastische collega’s dagelijks bezig deze treinen en de klanten te begeleiden.’
Minder CO2-uitstoot
Dirksen vertelt dat het plan om een spoorverbinding op te zetten, is ingegeven door de behoefte vanuit de markt. ‘Een tekort aan chauffeurs en thema’s als duurzaamheid en veiligheid die aan belang winnen. De oplossing ligtdeels op het spoor. Je hebt bijvoorbeeld maar één machinist nodig waar je op de weg veertig chauffeurs moet inschakelen. Tevens reduceren we onze CO2-uitstoot met zestig procent. Daarnaast bleek dat we via de terminal in Moerdijk via shortsea Polen aan Groot-Brittannië, Ierland, Spanje en Portugal kunnen verbinden.’Miss RailwayWie met Dirksen praat, begrijpt waarom ze is gekroond tot ‘Miss Railway’. Zo geeft ze blijk van een uitstekende kennis van de vier vervoersmodaliteiten. Ze bekent: ‘Ik heb drie bestuursfuncties; twee bij Transport en Logistiek Nederland en eentje bij Rail Cargo, het informatieplatform voor spoorgoederenvervoer.’ Dan lachend: ‘Dat lijkt verdacht, maar ik wist niks van die award!’
Modaliteiten verbinden
Hoe dan ook, haar ervaringen en inspanningen hebben haar een wijze les gebracht. ‘Ik zet me vol in om de modaliteiten weg, lucht, water en spoor met elkaar te verbinden. Probleem is dat partijen elkaar als concurrenten zien. Dat is nergens voor nodig. Elke modaliteit moet investeren in duurzaam transport. We moeten met z’n allen heel veel data opleveren en die met elkaar delen. De een kan niet zonder de ander, dát moeten we begrijpen en daarvoor probeer ik een lans te breken, in Den Haag, bij lokale overheden en ook in Europa. We moeten goederenvervoer, ongeacht de modaliteit, op de kaart zetten en het belang ervan blijven benadrukken.’
Verandering
Dirksen beaamt dat de transportsector conservatief is. ‘Dat zie je wel veranderen, en dat is hard nodig. Die verandering kan je bewerkstelligen door invloed uit te oefenen. In de sector vindt iedereen er wel wat van en is alles maar een probleem. Maar door het gesprek met elkaar aan teblijven gaan, maak je het verschil. Uiteindelijk moeten we naar een modal optimum.’ Ze wil maar zeggen dat de ieder-voor-zich-mentaliteit niet meer in deze tijd past. ‘We zitten in een grote transitie op alle vlakken. Om komen daar alleen mét elkaar doorheen.’ Intussen kijkt Dirksen als verder. Want in de IJmond-regio rijden inmiddels vier elektrische trucks en een deel van de vloot rijdt op HVO100, een brandstof die de CO2-uitstoot fors reduceert. Ze besluit: ‘Uiteraard zijn wij met opdrachtgevers aan het onderzoeken hoe we ook de IJmond- en Amsterdam-regio op het spoor kunnen zetten richting onze nieuw te realiseren terminal in Mietkow te Polen. Ik zeg het nog maar een keer: het spoor is de duurzaamste en veiligste modaliteit, dus het is van het grootste belang dat meer verladers instappen.’
